Kategorie Archiwów: STATUT

 20 listopada po raz trzeci obchodzony będzie Ogólnopolski Dzień Praw Dziecka. Uchwałę w tej sprawie – na wniosek Rzecznika Praw Dziecka – podjął 7 listopada 2014 r. Sejm Rzeczypospolitej Polskiej. Posłowie zgodzili się, że w polskim kalendarzu powinien znaleźć się dzień, podczas którego głośniej niż zwykle powinno się mówić, że dzieci mają swoje prawa, przypominać, że są one niezbywalne i należy ich zawsze przestrzegać.

Ustanowienie Ogólnopolskiego Dnia Praw Dziecka w 25. rocznicę uchwalenia Konwencji o prawach dziecka miało także przypomnieć o szczególnej roli Polski – inicjatora uchwalenia Konwencji – w tworzeniu światowego systemu ochrony praw dziecka

Ogólnopolski Dzień Praw Dziecka jest znakomitą okazją do podejmowania inicjatyw wpisujących się w dyskusję, nie tylko o prawach dziecka, ale także jego potrzebach i problemach. Okazuje się, że jako te najważniejsze, zdecydowana większość dzieci wskazuje prawo do wyrażania własnego zdania. Niech zatem 20 listopada, w trakcie lekcji, szkolnych akademii i debat – przemówią dzieci, a dorośli uważnie wsłuchają się w ich glos.

Po raz kolejny serdecznie zapraszamy do wspólnego świętowania i przyłączenia się do obchodów tego dnia. Prosimy o przysyłanie do nas oraz Biura Rzecznika Praw Dziecka informacji o zrealizowanych 20 listopada br. wydarzeniach, a najlepsze inicjatywy Rzecznik postara się wyróżnić i nagrodzić.

Sprawozdania z obchodów Ogólnopolskiego Dnia Praw Dziecka proszę przesyłać do 9 grudnia br. na adres: Komitetu i biuro.prasowe@brpd.gov.pl. Lista nagrodzonych zostanie ogłoszona do 31 grudnia br. na stronie na stronie: www.brpd.gov.pl

Sprawozdania z drugiej edycji Ogólnopolskiego Dnia Praw Dziecka (2015 r.) przybrały najrozmaitszą formę. Wszystkie zawierały szczegółowy opis inicjatyw, większość wzbogaciła relacja zdjęciowa, część zawierało linki do mediów społecznościowych.

W większości placówek zorganizowano debaty, szkolne akademie i konkursy plastyczne poświęcone prawom dziecka. Najmłodsi wcielali się w rolę dziennikarzy, aktorów, reżyserów a nawet sędziów. Dla niektórych szkolne mury okazały się zbyt małe aby w pełni móc wyrazić to co czują, więc wyszli z przekazem (marsze, happeningi) poza nie. Wśród wielu zabaw nie zabrakło refleksji, wspomnień o spuściźnie Janusza Korczaka czy analiz treści Konwencji o prawach dziecka. Ci którzy wykazali się największą pomysłowością otrzymali upominki, natomiast wszyscy – okolicznościowe dyplomy. Powalczcie o nie i w tym roku!

Z bezpłatnych badań prenatalnych w Polsce mogą skorzystać tylko kobiety po 35. roku życia i te, u których w najbliższej rodzinie wystąpiły choroby genetyczne. Pozostałe kobiety spodziewające się dziecka, które chcą je wykonać, muszą zapłacić.

Do grupy badań prenatalnych zaliczamy badania inwazyjne – konieczna jest interwencja do wnętrza organizmu, nakłucie powłok brzusznych, dostanie się do pęcherza płodowego, celem zbadania materiału genetycznego, w 0,5 – 1% mogą być przyczyną utraty ciąży, więc wykonuje się je tylko w określonych przypadkach; oraz badania nieinwazyjne - np. pobieranie krwi matki czy USG ciąży, są całkowicie bezpieczne, zarówno dla matki, jak i dla dziecka, jednak nie dają pewności co do wad rozwojowych u płodu. Ale temat badań prenatalnych krąży wiele mitów. Warto się z nimi rozprawić. Więcej →

 Tekst przekazany do materiałów pokonferencyjnych.

Model Integracji Imigrantów

Miasto przygotowało konkretny model, który ma pomóc w integracji obecnych i przyszłych imigrantów, oraz uchodźców, z mieszkańcami.

Na model ten składa się: Forum Integracji i Migracji, Grupa Zarządzająca oraz Rada Imigrantów.

Model został przedstawiony mieszkańcom – z nimi szeroko skonsultowany – spotkania, debaty i czaty internetowe. Miasto poinformowało mieszkańców, dlaczego chce być dla imigrantów i uchodźców dobrym i przyjaznym gospodarzem, dlaczego są oni dla miasta ważni, co wniosą do naszego życia, i jak ten proces integracji będzie konkretnie wyglądał – przebiegał w praktyce.

Model integracji udostępniono na stronie do wglądu i konsultacji. Po konsultacjach i poprawkach, Model ten, jako oficjalny dokument, został przedłożony radzie miasta pod głosowanie i przegłosowany – stał się już nie tylko dokumentem na papierze, ale oficjalnie wdrażaną polityką.

Dokument ten został zredagowany wspólnie, po rocznej pracy, przez Miasto, Centrum Wsparcia Imigrantów i Imigrantek oraz Europejskie Centrum Solidarności – nad jego brzmieniem pracowało w sumie 150 osób: urzędników, społeczników, socjolożek, nauczycielek mających do czynienia z dziećmi imigrantów, działaczy NGO, pracowników MOPR, oraz, oczywiście, imigrantów tu mieszkających.

Model odpowiada na szereg praktycznych pytań i kwestii, takich jak: gdzie właściwie imigranci i uchodźcy będą mieszkać, gdzie się uczyć, gdzie pracować, gdzie leczyć, kto ich nauczy języka polskiego, gdzie będą mogli zarejestrować firmę, jaki będą mieć dostęp do kultury, na jaką pomoc społeczną będą mogli liczyć, w jaki sposób będą się integrować i spotykać z Polakami. I wreszcie: jak miasto będzie sobie radzić z przypadkami przemocy, dyskryminacji, rasizmu oraz w innych sytuacjach kryzysowych.

Jaki mogą być korzyści z integracji imigrantów i uchodźców? W dokumencie tym czytamy, że… otwartość na procesy migracyjne może przyczyniać się do koniunktury ekonomicznej, wzrostu konkurencyjności, rozwoju wiedzy i nowych kompetencji, wzmacniania demograficznego i rozszerzania kompetencji kulturowych. Dalej przeczytamy także, że… różnorodność jest ceniona, różnice wzbogacają miasto i są jego potencjałem. Mieszkańcy są otwarci i przyjaźni wobec nowych. Imigranci znajdują tu swój dom, czują się bezpiecznie, są szanowani i doceniani. Poczucie bezpieczeństwa zapewnia im legalna praca, dostęp do opieki zdrowotnej i wsparcia społecznego, możliwość uzyskania mieszkania oraz łatwy dostęp do usług i informacji.

Ale proces wzajemnego dostosowywania się migrantów i mieszkańców ma mieć charakter dwustronny, co znaczy, że obie strony mają akceptować swoje kultury i uczyć się od siebie nawzajem. Miasto nie chce, by przyjezdni utracili swoją tożsamość; nie chce też gett, więc opcje mieszkaniowe mają być rozproszone. W modelu przeczytamy też o tym, jakie punkty obsługi i centra informacji będą musiały wkrótce powstać, by proces integracji zadziałał. Podkreśla się też rolę wolontariatu w tym całym procesie.

- Integracja to proces złożony, za który w głównej mierze odpowiada sam imigrant i społeczność przyjmująca. Do integracji nie podchodzimy jak do procedury, ale raczej jak do procesu, który należy stymulować. Dokument nie jest więc prostą „instrukcją obsługi imigranta”, ale pokazuje, jak miasto może wspierać proces zachodzący między imigrantami a miejscowymi.

W wyniku akceptacji tego Modelu powstała (pierwsza taka w Polsce) Rada Imigrantów przy prezydencie miasta. Jej członków dzieli wiele, ale łączy to, że tu mieszkają i chcą tu żyć, pracować, wychowywać dzieci.

Mają doradzać, jako wolontariusze, prezydentowi i całej miejskiej administracji w kwestiach integracji migrantów i uchodźców.

Tuż po mianowaniu Rady Imigrantów odbyło się także pierwsze spotkanie Forum Migracji i Integracji. Tworzy je 150 osób z różnych miejskich organizacji i instytucji, które wcześniej zaangażowanie były w stworzenie Modelu Integracji Imigrantów i chcą teraz wziąć odpowiedzialność za jego wdrażanie. Spotkania Forum maja odbywać się raz na kwartał (pierwsze jeszcze w tym miesiącu). Miasto będzie też organizowało dla forumowiczów seminaria, konferencje i szkolenia.

Forum to „armia integracji” – musi się rozbudowywać, więc wciąż zapraszani są do niego ludzi, którzy mają pomysły, chcą je wdrażać i zaangażować się w działania dotyczące takich aspektów integracji imigrantów, jak edukacja, zdrowie, mieszkalnictwo, kultura, rynek pracy czy sport.

Ciekawy jest skład Rady Imigrantów: uchodźczyni z Czeczenii, Palestyńczyk, Anglik, Niemiec, Tunezyjczyk, Ukrainka i Ukrainiec, Kolumbijczyk, repatriant z Syberii, repatriantka z Uzbekistanu, Syryjczyk i pedagożka z Kazachstanu.

  Wystąpienie przekazane do materiałów pokonferencyjnych.

Migracja doświadczeniem pokoleń…

Migracje to normalna część ludzkiego doświadczenia, podobnie jak wynikające z nich spotkania z Obcym. Tak było zawsze, tak będzie w XXI w. i nie powstrzymają tego żadne mury. Czas przyjąć to do wiadomości.

Upadek muru berlińskiego w listopadzie 1989 r. to jeden z najsilniejszych obrazów symbolizujących koniec zimnej wojny i zniesienie żelaznej kurtyny. Granice miały przestać dzielić świat. Ale w tym samym 1989 r. władze Indii rozpoczęły budowę muru na granicy z Bangladeszem – powstała zapora licząca blisko 4 tys. km chroniąca przed napływem nielegalnych imigrantów z beznadziejnie biednego Bangladeszu. Jednak to nie jedyny mur z licznych, jakie zaczęły po 1989 r. na nowo dzielić świat.

Zanim doszło do upadku muru berlińskiego, Węgrzy zdemontowali zasieki dzielące ich kraj od Austrii, otwierając tym samym drogę uciekinierom z NRD. A w 2015 r. Węgry wybudowały nowy, liczący 175 km mur na granicy z Serbią, bo wg Viktora Orbana każdy terrorysta jest imigrantem. Zglobalizowany rzekomo świat jest pogrodzony jak nigdy dotąd. Ochrona granic przed imigrantami stała się głównym tematem kampanii politycznych. Donald Trump chce odgrodzić Stany Zjednoczone od Meksyku; Brytyjczycy w referendum zdecydowali, że chcą być izolowaną wyspą. Polska murów nie stawia, ale błyskawicznie wybudowała bariery mentalne.

Jeszcze na przełomie 2014/15. na pytanie, „czy dostrzegasz związek między napływem imigrantów a przestępczością”, Polacy odpowiedzieli zdecydowanie, że nie, plasując się na czele porównania i wyprzedzając nawet Niemców. Podobnie znaleźli się na czele, odpowiadając pozytywnie na zdanie: „rząd powinien wykazywać życzliwość, rozpatrując wnioski o status uchodźcy”. Co więc się stało, że wszystkie te deklaracje poszły w kąt, a zwyciężył przekaz mówiący o uchodźcach jako nosicielach pasożytów, pierwotniaków i nieznanych u nas chorób? Co się stało, że właśnie strach przed uchodźcami i imigrantami odnowił nagle sojusz państw Grupy Wyszehradzkiej? – Węgry, Czechy, Słowacja i Polska wspólnie postanowiły przeciwstawić się unijnej polityce imigracyjnej.

Skąd ta antyimigrancka panika? Jeden z jej elementów to proces prekaryzacji statusu ekonomiczno-społecznego rdzennych mieszkańców krajów europejskich, ale też Stanów Zjednoczonych. Globalizacja doprowadziła do destrukcji klasy średniej i stworzyła kategorię tzw. białych śmieci – ludzi zbędnych. Gorszy jest tylko los pozbawionego swojego państwa imigranta. „Biały śmieć” wobec niego czuje przynajmniej, że jest u siebie. Razem z mechanizmem wytwarzania różnicy, statusu podrzędności Obcego potrzebnego do tego, by samemu zachować poczucie własnego statusu, idzie antropologiczny mechanizm „kosmicznego strachu” – pierwotne uczucie strachu przed otaczającym przerażającym kosmosem. Zostało ono z czasem przekształcone w instytucjonalne zarządzanie strachem przez instytucje religijne.

Dziś z kolei głównym nurtem nowoczesnej polityki stała się polityka strachu kryjąca się we wspomnianym: „wszyscy terroryści to imigranci”. Odpowiedzią na strach są obietnice zapewnienia bezpieczeństwa, którymi szafują politycy wszystkich proweniencji. Wmontowanie problemu imigracji w logikę dyskursu strachu i bezpieczeństwa prowadzi do adiaforyzacji – imigranci jako zagrożenie przestają być ludźmi, stają się źródłem zagrożenia, a działanie wobec niego zwolnione jest z oceny moralnej, bo liczy się techniczna skuteczność.

Dlatego też boimy się Obcego, co można zrozumieć, ale nie można usprawiedliwić zachowań, które perspektywicznie nie mają sensu. Bowiem migracji nie powstrzyma żaden mur, będą się nasilać w XXI w. z wielu powodów: ekonomicznych, klimatycznych, humanitarnych. W świecie, w którym w połowie stulecia mieszkać będzie ponad 9 mld mieszkańców, czas w końcu zastąpić zasadę wrogości regułą gościnności oraz solidarności.

Jak dokonać tej przemiany? Niech wielcy tego świata na to odpowiedzą. Ja nie wiem. Ale jestem przekonany, że nawet jeśli nie wiemy jak, to nie mamy alternatywy.

W sobotę 22.10.2016 szesnastu przedstawicieli społecznego Terenowego Komitetu Ochrony Praw Dziecka w Jeleniej Górze uczestniczyło w Dreźnie w 24. Międzynarodowej, Dorocznej Konferencji Roboczej polskich, niemieckich i czeskich partnerów z rejonu przygranicznego w zakresie ochrony praw dziecka. Miasto Jelenia Góra, które od lat wspiera aktywną działalność jeleniogórskiego komitetu, reprezentował Naczelnik Wydziału Edukacji i Sportu Urzędu Miasta Jelenia Góra Paweł Domagała.

Głównym tematem ponad sześciogodzinnego spotkania była „Emigracja jako szansa”. Prelegenci skoncentrowali się na problemach dotyczących współczesnej „wędrówki ludów”, powstających obawach wśród rodzimych Europejczyków w związku z zachodzącymi zmianami, codziennych potrzebach ludności napływowej oraz na konkretnej pracy z dziećmi uchodźców i ich rodzinami w regionie Saksonii. Rok 2015 charakteryzował bowiem niespodziewany wymiar imigracji, który niejednokrotnie przeciążał europejski system pomocy socjalnej, prawnej i administracyjnej, nie tylko sąsiadującego z nami kraju.

W wykładzie wprowadzającym pt. „Strach przed obcymi. Ciekawość obcych?” referenci prof. Harald Wagner i jego asystentka Michaela Gloger z Ewangelickiej Wyższej Szkoły w Dreźnie wprowadzili uczestników konferencji w struktury systemów wsparcia uchodźców w Niemczech. Na temat wyzwań w pracy z rodzinami emigrantów w powiecie Uście i na Dolnym Śląsku ciekawe prelekcje przeprowadzili mgr Daniela Hirdlićkova z poradni do spraw integracji z Uścia nad Łabą, usytuowanego w północnych Czechach, i mgr Józef Pawłowski z Terenowego Komitetu Ochrony Praw Dziecka z Jeleniej Góry. O strukturalnym wsparciu niezbędnym dla rodzin emigrantów w Niemczech mówiła Christiana Koch z DKSB LV Saksonii.

Zebrani mieli możliwość czynnego i dogłębnego udziału w warsztatach tematycznych oraz czas na wymianę swoich doświadczeń z pracownikami socjalnymi zaprzyjaźnionych krajów. Warsztaty prowadzili pracownicy akademiccy Ewangelickiej Wyższej Szkoły z Drezna, gospodarze sobotniego spotkania. Konferencja była tłumaczona symultanicznie na język polski i czeski, żeby usprawnić wzajemną komunikację i umożliwić każdemu z obecnych zabranie głosu oraz precyzyjne wyrażenie swoich przemyśleń i odczuć w tematach poruszanych w żywiołowej dyskusji.

- Nasze doświadczenia ograniczają się do pracy z repatriantami z Ukrainy, z Białorusi i z ludnością napływową z Czeczeni. Dla uchodźców, nie tylko tych z Syrii, jesteśmy krajem tranzytowym, drogą do lepszego życia w Niemczech i w bogatszych krajach Europy Zachodniej, gdzie pomoc socjalna dla nich jest zdecydowanie lepsza niż w Polsce – podkreśliła w swojej wypowiedzi podczas jednego z warsztatów Krystyna Demkowicz, przewodnicząca Terenowego Komitetu Praw Dziecka w Jeleniej Górze.

25. Międzynarodowa Konferencja polskich, niemieckich i czeskich partnerów z rejonu przygranicznego w zakresie ochrony praw dziecka odbędzie się już za rok, tym razem w Jeleniej Górze. Będzie ona połączona z uroczystymi obchodami XXX – lecia działalności Terenowego Komitetu Ochrony Praw Dziecka w Jeleniej Górze.

Portalik24.pl dziękuje jeleniogórskiemu TKOPD za zaproszenie do współuczestnictwa w tak ciekawej międzynarodowej konferencji.

Serwis foto vide: http://portalik24.pl/home-page/informacje/8883-emigracja-jako-szansa-24-miedzynarodowa-konferencja-w-saksonii

 24 Międzynarodowa Konferencja robocza niemiecko – polsko – czeska za nami. Jej tematem była: Migracja jako szansa – Praca z dziećmi uchodźców i ich rodzinami w regionach: Saksonia, Usti i Dolny Śląsk. W dniu 22.10 16 r., w godz. od godz. 10:00 do 16:30 każda ze stron – uczestników konferencji starała się zaprezentować swoje związane z imigracja problemy – wymienić doświadczeniami.

Niemcy w prezentacji wprowadzającej: Strach przed obcymi. Ciekawość Obcych (prof. Harald Wagner i jego doktorantka Michaela Gloger – pracownicy naukowi Wyższej Szkoły Ewangelicznej w Dreźnie) i Migracja jako szansa – Jakiego rodzaju strukturalnego wsparcia potrzebują rodziny emigrantów w Niemczech (Christian Koch – DKSB LV Sachsen e.V.) oraz podczas dwóch warsztatów Przyjazd dzieci i rodzin uchodźców – Jakiego wsparcia potrzebują? i Kulturowa różnorodność i kulturowe kompetencje – Jakiego rodzaju wiedzy i zrozumienia potrzeba organizacjom społecznym i ich pracownikom? – przedstawili swoje problemy i osiągnięcia związane z fala imigrantów zalewających ich kraj.

Czesi w prezentacji Wyzwania w pracy z rodzinami imigrantów w regionie Usti (mgr Daniela Hrydličková) – wskazali ma swoje kłopoty i dokonania, pogłębiając to podczas wskazanych dwóch warsztatów.

Polacy też korzystając z tych warsztatów oraz podczas prezentacji Imigracja z perspektywy rodziny i jej potencjał integracyjny na przykładzie Polski (mgr Józef Pawłowski) naświetlili sytuację imigrantów, ale także repatriantów w Polsce – poniżej prezentujemy całe polskie wystąpienie, zaś cały wpis ten ozdabiamy fotki wykonanymi podczas Konferencji.

IMIGRACJA  Z  PERSPEKTYWY RODZINY  I  JEJ POTENCJAŁ INTEGRACYJNY NA PRZYKŁADZIE POLSKI

Wprowadzenie Nie mam zamiaru mówić o aktualnym stosunku do emigracji i imigrantów przez aktualnie rządzących naszym krajem. Nie będę też mówił o negatywnym stosunku większości polskiego społeczeństwa do imigrantów – islamistów, utożsamianych z aktualnym terrorem rozlewającym się po krajach europejskich. Nie ma bowiem aktualnie żadnych przesłanek, by tego typu imigranci byli przez Polskę przyjmowani. Skupię się więc tylko na typach i rodzajach imigrantów, z którymi do czynienia mamy aktualnie w naszym kraju. A ze względu na ograniczoność czasu, jedynie zasygnalizuję związane z tym problemy. Więcej →

W tym roku Międzynarodowy Dzień Mediacji przypada na dzień 20 października, natomiast Tydzień Mediacji odbędzie się w dniach 17-22 października. Oba pod hasłem „Masz prawo do mediacji”.

Koncepcja tegorocznych obchodów opiera się przede wszystkim na propagowaniu inicjatyw oddolnych – włączeniu środowisk lokalnych do działań prowadzonych przez koordynatorów ds. mediacji w sądach powszechnych, a także prezesów sądów i sędziów, oraz na współpracy pomiędzy ośrodkami mediacyjnymi, praktykami wymiaru sprawiedliwości i Ministerstwem Sprawiedliwości.

Jako że Departament Strategii i Funduszy Europejskich zwrócił się, w tym i do naszego Komitetu, o podjęcie, wzorem lat ubiegłych, różnorodnych działań promujących mediację.

Poza dyżurami naszych mediatorów, w dniu 19 października jeden z nich spotka się o godz. 14:00 z osobami osadzonymi w jeleniogórskim areszcie. Przez godzinę będzie zachęcał do rozwiązywania sporów korzystając z pomocy mediatora i odpowiadał na pytania związane z mediacją rodzinną, zaś czytelnikom naszej strony prezentuje…

- podstawy prawne mediacji - zestaw regulacji prawnych mediacji w prawie cywilnym. Nie jest to krótkie „opowiadanie”, ale warto doczytać do końca, no może z małymi przerwami.

- W sprawach, w których zawarcie ugody jest dopuszczalne, sąd powinien w każdym stanie postępowania dążyć do ich ugodowego załatwienia. W tych sprawach strony mogą także zawrzeć ugodę przed mediatorem (Kodeks Cywilny Art. 10).

Ustawa Kodeks postępowania cywilnego

Art. 98¹. § 1. Do niezbędnych kosztów procesu zalicza się koszty mediacji prowadzonej na skutek skierowania przez sąd.

Art. 103. § 1 i 2. Niezależnie od wyniku sprawy sąd może włożyć na stronę lub interwenienta obowiązek zwrotu kosztów powstałych wskutek nieusprawiedliwionej odmowy poddania się mediacji, na którą strona uprzednio wyraziła zgodę. Więcej →

24 Konferencja – 22.10.2016 Drezno

Wygląda na to, że wszystkie sprawy związane z tą Konferencja zostały dopięte na ostatni guzik – program sprecyzowany, mówcy przygotowani, koszty policzone.

Liczę na aktywne uczestnictwo, szczególnie podczas warsztatów, polskich uczestników.

Dwa busiki na wyjazd do Drezna będą podstawione na ul. Teatralnej w Jeleniej Górze dnia 22 października 2016 r. – ruszamy o godz. 6:30. Proszę o punktualne przybycie.

Zainteresowani wszelkimi dodatkowymi, czy tez uzupełniającymi informacjami mogą je uzyskać bezpośrednio ode mnie. Zachęcam do kontaktu.

Pozdrawiam

W poprzednim wpisie przedstawiając nasze stanowisko, stwierdziliśmy, że… to są nasze przemyślenia wynikające wyłącznie z listu zatroskanego o swoje dziecko – ucznia, rodzica. Teraz spotkamy się z dyrektorką szkoły i jej pedagogami, by bardziej obiektywnie spojrzeć na całość sprawy.

Spotkaliśmy się 07.10.2016 r., a po nim otrzymaliśmy… krótki opis sytuacji ucznia (…) oraz opis działań na rzecz bezpieczeństwa w naszej Szkole. Prezentujemy ją w całości, ukrywając jedynie danie ucznia i samej szkoły, bowiem nie one są w tej sprawie zasadnicze.

W ubiegłym roku szkolnym zgłosili się do dyrektora rodzice (…) z prośbą o podjęcie działań w związku z dokuczaniem mu przez kolegów z klasy. Chłopcy, którzy dokuczali (…) to uczniowie pochodzący z rodzin niewydolnych wychowawczo i już wcześniej zostali objęci pomocą w postaci udziału w zajęciach treningu umiejętności społecznych. Zajęcia te przydzielono uczniom na wniosek pedagoga szkolnego i wychowawcy klasy. Każdorazowo sytuacje konfliktowe między uczniami (…) były rozwiązywane na bieżąco przez wychowawcę i pedagoga. Wychowawca prowadził rozmowy z chłopcami i ich rodzicami, kierował również na rozmowy z pedagogiem. Ustalono, że (…) w każdy piątek będzie zgłaszać wychowawcy wszelkiego rodzaju zaczepki ze strony kolegów, również rodzice (…) mieli nauczycielkę informować, gdyby doszło do „szykanowania” syna. Po rozmowie z rodzicami zwołane zostało zebranie, na którym były panie pedagog, wicedyrektor szkoły, wychowawca klasy oraz tato (…). Na zebraniu podjęliśmy decyzję, że (…) też będzie uczestniczył w zajęciach treningu umiejętności społecznych, ponieważ jak twierdził tato syn ma problemy z odnalezieniem się w otoczeniu, również z tego powodu, że ze względu na miejsce zamieszkania nie ma zwyczajnych, codziennych kontaktów rówieśniczych poza szkołą. Rodzicom także zaproponowano, aby wzięli udział w zajęciach dla rodziców organizowanych przez Publiczną Poradnię Psychologiczno-Pedagogiczną w Jeleniej Górze. Niestety rodzice nie wzięli w niej udziału, nie podjęli się również przeprowadzenia badań psychologicznych w poradni. Na koniec roku tato zapytany przez dyrektora czy wszystko jest w porządku w relacjach rówieśniczych w klasie nie zgłosił problemów. Natomiast w piątek 30.09.2016 r. oboje rodzice bardzo przejęci zgłosili dyrektorowi, że nowy uczeń w klasie kopnął (…). O sytuacji powiadomił rodziców pedagog. Całe zajście było spowodowane sprzeczką między chłopcami w związku z rywalizacją podczas gry w piłkę. (…) zaczepiony przez jednego chłopca uderzył tamtego w brzuch, a inny kopnął (…). Sytuacja została zgłoszona do wychowawcy i pedagoga. (…) został na wniosek pedagoga obejrzany przez pielęgniarkę szkolną, która nie stwierdziła obrażeń u chłopca. Pedagog również powiadomiła ojca(…) o zdarzeniu. Dzwoniła również w tej sprawie na Policję, która odmówiła przyjęcia zgłoszenia o zdarzeniu ze względu na młody wiek chłopców (poniżej 13 roku życia).
Więcej →

24 Konferencja – 22.10.2016 Drezno

Wyjazd dwoma busikami (szczegóły w następnej informacji), więc jest możliwość zostania na noc w Dreźnie z 22 na 23.Nocleg w hotelu w pokoju dwuosobowym – 30 euro, a w jedynce – 50 euro. Jedzie z nami Pan Jerzy Bielecki – przewodnik.

Proszę pilnie dać odpowiedź, kto chce pozostać na niedziele w Dreźnie, bowiem gospodarze dłużej nie mogą rezerwować miejsc. Ponieważ uczestników Konferencji chcemy ubezpieczyć proszę o podanie nr PESEL i adresu zamieszkania.

Lista uczestników Konferencji jest jeszcze otwarta. Zainteresowani uczestnictwem winni to pilnie zgłosić.

Wszystko wskazuje na to, że pojedzie z nami dziennikarz, który zamieści w polskiej prasie informacje o Konferencji.

Do uczestnictwa w Konferencji zaprosiliśmy Panią Mirosławę Kątna oraz Panów: Krzysztofa Miszczaka, Corneliusza Ochmana, Wojciecha Łabuna, Jerzego Łużniaka,  Piotra Paczuskiego i Pawła Domagałę,

Pozdrawiam