„Okna życia” za i przeciw

Zwolennicy „okien życia” twierdzą, że dla kobiet, która znalazła się w trudnej sytuacji, „okno życia” to często jedyne wyjście – coś zmusza te kobietę, żeby oddać własne dziecko. Wszystkie znalezione w „oknie” dzieci trafiają do adopcji. Jest najwygodniejszym rozwiązaniem dla matki, dającym jej największą szansę na anonimowość. A najważniejszą rzeczą jest, żeby dzieci mogły się wychowywać z kochającymi ich rodzicami, którzy są w stanie zapewnić im godne życie -.najczęściej jest tak z rodzicami biologicznymi, ale nie zawsze.
A Komitetem Praw Dziecka ONZ, a inni, którzy uznają to rozwiązanie za ostateczne? Największym problemem okien życia jest to, że nic nie wiadomo, o znajdowanych tam dzieciach i ich matkach. Zgodnie z prawem kobieta, która decyduje się oddać dziecko do adopcji, ma sześć tygodni na zmianę decyzji. W tym okresie może nastąpić zwrot o 180 stopni, można wiele zrobić – matka może to dziecko odzyskać, a takiej możliwości w zasadzie nie ma w przypadku pozostawienia dziecka w „oknie”. Dziecko, które zostaje zostawione w oknie życia, jest pozbawione tożsamości. Trzeba wystąpić do sądu rodzinnego o nadanie personaliów – imienia, nazwiska, daty i miejsca urodzenia, a wszystko to jest „wymyślone”. Należy w pierwszym rzędzie brać pod uwagę takie sposoby, które sprzyjają dziecku, a nie matkom, które chcą dziecko zostawić. Myślmy o tym, jakie to ma konsekwencji dla życia dziecka.
Bardzo ważna jest edukacja prawna, żeby kobiety wiedziały, że w sytuacji kryzysowej mogą zostawić dziecko w szpitalu i przez sześć tygodni mają zapewnioną całkowitą anonimowość i nie jest wszczęte wobec nich żadne postępowanie. To najważniejszy komunikat wobec apelu o likwidację okien życia. Bo najistotniejszą kwestią jest, żeby dzieci mogły się wychowywać z biologicznymi rodzicami. Na dodatek istnieją na świecie inne sposoby wspomagania matek, które chcą oddać dziecko. W wielu krajach funkcjonuje anonimowy poród. W polskich warunkach to nie istnieje, a warto to propagować.
I uwaga! Komitet ONZ rekomenduje, a nie nakazuje zamknięcie w Polsce „okien życia”.